Verzorgende bij Vita: ‘Deze manier van werken straalt rust uit’
Gepubliceerd op: 08-03-2023
In dit artikel vertelt Simone van Wezel (verzorgende bij locatie Vita van Zorggroep Elde Maasduinen) over haar ervaring met het pilot 'Leefplanplezier voor de zorg'. 'Focus op leefplezier betekent een omslag in je denken. Ineens gaat het minder over iets moeten en meer over wat de bewoner zelf wil.'
Het is een verademing
'Als iemand later naar bed wil of geen steunkous aan wil, dan is het fijn dat je diegene niet hoeft te dwingen vanwege een regel. Maar ook als twee bewoners tegelijk wakker zijn. Dan zeg ik tegen één van hen dat die vast in de pyjama een boterham kan gaan eten. Het gaat veel natuurlijker en dat vind ik een verademing. Deze manier van werken straalt een soort rust uit, terwijl je het nog steeds druk hebt.'
Ook in de samenwerking met collega's
'Zo gaat het ook in de samenwerking met collega’s van je woongroep. Als je merkt dat een bewoner graag een rondje wil wandelen, dan vraag ik een cliëntondersteuner of ze hier tijd voor heeft. We proberen erachter te komen wat een bewoner graag wil. Bij de één gaat dat makkelijker dan bij de ander, maar er zijn natuurlijk signalen die je op kunt pikken. Als een bewoner boos reageert, dan weet je dat je een stapje terug moet doen. Gewoon eens vragen hoe het gaat en bewoners steunen in hun gevoel dat het niet altijd makkelijk is om hier te wonen, helpt enorm.'
Familie
'Het is niet voor iedere bewoner mogelijk om een antwoord te geven op de vraag wat hij wil. Naasten kunnen ons ook informatie geven tijdens het welkomstgesprek. Het is daarom belangrijk voor familie om te weten hoe wij werken voordat hun naaste bij ons komt wonen. Het kan bijvoorbeeld ook gebeuren dat een bewoner voorheen thuis iedere dag geschoren werd, maar dat nu niet meer wil. Dan doen wij dat ook niet automatisch iedere dag. Een naaste kan dat lastig vinden, omdat ze dan vinden dat hun familielid er onverzorgd uit ziet. We proberen met de familie en de bewoner hier wel een goede middenweg in te vinden.’
‘Bij het rapporteren let ik erop dat het niet alleen over negatieve dingen gaat. Stel dat een bewoner in een vrolijke bui was en een geintje heeft uitgehaald. Dat is voor familie ook fijn om te lezen.’
Samenwerking met arts
‘Als er een calamiteit aan de hand is waar we een arts voor inschakelen, dan vraagt de arts vaak of het een bekend probleem is. Maar dat weten we niet altijd bij een nieuwe bewoner, omdat we met het leefplezierplan werken. Dan komt het niet altijd in het dossier. De arts vindt dat wel eens lastig, omdat die het dan in het eigen dossier over die persoon moet opzoeken. Het is dus wel geregistreerd, maar niet per sé bij ons.’
- Lees meer over de pilot Leefplezierplan in de zorg.
Risicosignalering
‘Het scheelt enorm dat we niet meer met risicosignaleringslijsten werken. Als bijvoorbeeld een bewoner half van een stoel glijdt, maar er is verder niets aan de hand, dan ga je niet meteen het protocol uitvoeren. Natuurlijk schakel je wel hulp in als het nodig is en werk je dan volgens de geldende protocollen. Het is nu veel meer een kwestie van logisch nadenken. Als een bewoner een paar dagen niet goed eet, en je ziet dat de bewoner erg moe is, dan moest je voorheen gelijk de diëtiste bellen. Maar nu weet je dat als diegene minder moe is, hij dan weer beter eet. Je bespreekt het even met een collega of belt de triage voor overleg.’
Protocollen dagelijks op maat toepassen
'De protocollen ken ik gewoon, dus ik weet waar ik op moet letten en hoe te handelen als er wat gebeurt. Ik kan ze in de dagelijkse praktijk toepassen, maar dan op maat. Dat is volgens mij het belangrijkste. Op deze manier werken geeft mij minder een gevoel van regeldruk.’
Meer inspiratie opdoen?
Lees dan ook het artikel Leefplezier als uitgangspunt voor verantwoording zorg.
Deel deze pagina via:
