Onvrijwillige zorg
Het uitgangspunt van de Wet zorg en dwang is 'Nee, tenzij'. Dat betekent dat onvrijwillige zorg, zoals het in deze wet heet, in principe niet mag worden toegepast, tenzij er sprake is van ernstig nadeel. Onvrijwillige zorg is dus een allerlaatste optie.
Wat is onvrijwillige zorg?
Er is sprake van onvrijwillige zorg als een cliënt of zijn vertegenwoordiger niet instemt met zorg of wanneer de cliënt zich verzet. Er zijn negen categorieën van onvrijwillige zorg:
- Toedienen van vocht, voeding en medicatie, medische handelingen en therapeutische maatregelen;
- Beperking van bewegingsvrijheid (fixatie);
- Insluiten (separatie);
- Uitoefenen van toezicht op de cliënt (ook toezichthoudende domotica);
- Onderzoek van kleding of lichaam;
- Onderzoek van de woon- of verblijfsruimte op middelen die het gedrag beïnvloeden (drugs) en op gevaarlijke voorwerpen;
- Controle op drugs;
- Beperking van vrijheid om het eigen leven in te richten, waardoor de cliënt iets moet doen of laten;
- Beperking in het recht op het ontvangen van bezoek.
Onvrijwillige zorg in de thuiszorg
Voor de toepassing van onvrijwillige zorg in de thuiszorg of ambulante zorg gelden aanvullende eisen. Lees meer over onvrijwillige zorg in de thuiszorg.
Deel deze pagina via:
